Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Ασφαλιστικό μου καϋμένο τί περνάς...

Σε μια χώρα που δε περνά μέρα που να μην καταγγείλουμε τη διαφθορά του κράτους, νομίζω είναι εντελώς αδιανόητο να εξακολουθούμε να εμπιστευόμαστε τον ''πατερούλη'' ελληνικό δημόσιο για το σύνολο των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων στην Ελλάδα.
Ενώ διαδηλώνουμε γιατί είναι ''κλέφτες'' και ''εκμεταλλευτές'' πώς μπορούμε να τους διαθέτουμε τη διαχείριση του συνόλου των ασφαλιστικών μας εισφορών;
Για το ζήτημα των συντάξεων βρίσκω πιο ορθολογική την πρόταση της Φιλελεύθερης Συμαχίας αν και το ζήτημα της ελάχιστα εγγυημένης σύνταξης είναι κάπως νεφελώδες από τη στιγμή που το κράτος δε θα έχει άμεσο έλεγχο των εισφορών των πολιτών ώστε να διαπιστώνει κατά πόσο αυτές επαρκούν για τον ασφαλιζόμενο.


H Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει την αντικατάσταση του σημερινού ασφαλιστικού συστήματος από ένα μεικτό σύστημα που θα διασφαλίζει μακροπρόθεσμα τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Το προτεινόμενο νέο σύστημα βασίζεται σε δύο πυλώνες:

*

σε ένα υποχρεωτικό δημόσιο πρόγραμμα συνταξιοδότησης αναδιανεμητικού χαρακτήρα με στόχο την ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων, διασφαλίζοντας μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους τους Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα προηγούμενου εργάσιμου βίου και εισφορών
*

και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα, υποχρεωτικά για το σύνολο των εργαζομένων, τα οποία θα στηρίζονται στις αρχές της ανταποδοτικότητας, του ανταγωνισμού και της ατομικής ευθύνης.

Λόγω της σπουδαιότητας και του επείγοντος χαρακτήρα των αλλαγών, παραθέτουμε πιο αναλυτικά τις προτάσεις μας:

*

Κάθε Έλληνας πολίτης υποχρεούται να καταθέτει σε ειδικού τύπου λογαριασμό τράπεζας ή ασφαλιστικού ιδρύματος (δημόσιου ή ιδιωτικού) της επιλογής του τις ασφαλιστικές του εισφορές, καθ' όλη τη διάρκεια του εργασιακού του βίου. Στον ίδιο λογαριασμό κατατίθενται και οι εργοδοτικές εισφορές. Οι ασφαλιστικές εισφορές κάθε ασφαλισμένου και οι εργοδοτικές εισφορές υπέρ αυτού αποτελούν ατομική ιδιοκτησία του ασφαλισμένου, οι οποίες εάν δεν εισπραχθούν στο σύνολό τους λόγω πρόωρου θανάτου, μεταβιβάζονται στους νόμιμους κληρονόμους.
*

Το συντάξιμο όριο ηλικίας είναι αυτό που προσδιορίζει ελεύθερα ο εργαζόμενος στο ασφαλιστήριο συμβόλαιό του και σχετίζεται άμεσα με το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών του. Κατά συνέπεια, υπερβολικά αυξημένες εισφορές μπορούν να συνεπάγονται εξαιρετικά πρόωρη συνταξιοδότηση ή αντίστροφα, οι μειωμένες εισφορές να συνεπάγονται καθυστερημένη συνταξιοδότηση.
*

Κάθε Έλληνας και Ελληνίδα δικαιούται μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη στο πλαίσιο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Η υλοποίηση του μέτρου αυτού γίνεται μέσω της κάλυψης από το κράτος της διαφοράς μεταξύ της σύνταξης του ασφαλιστικού φορέα και του ποσού του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, εφόσον η πρώτη είναι χαμηλότερη.
*

Επί πλέον της παροχής της αυτής, ο κάθε πολίτης θα είναι ελεύθερος να κερδίζει με οποιοδήποτε νόμιμο τρόπο οποιοδήποτε επιπλέον εισόδημα. Η συνταξιοδότηση ενός εργαζομένου δεν θα τον υποχρεώνει σε αυτόματη και αναγκαστική αποχή από κάθε εργασία. Ο συνταξιούχος θα μπορεί να εργάζεται, εφόσον φυσικά του προσφέρεται εργασία (όχι όμως στο δημόσιο), για να συμπληρώνει τη σύνταξή του.
*

Τα ασφαλιστικά ιδρύματα και οι τράπεζες που θα πιστοποιούνται από το κράτος ώστε να διαθέτουν τους ειδικού τύπου ασφαλιστικούς λογαριασμούς, θα πρέπει να ανταγωνίζονται ελεύθερα μεταξύ τους για την προσέλκυση ασφαλιστικών εισφορών μέσω της παροχής πρόσθετων ωφελημάτων στους ασφαλισμένους και της παροχής πολλαπλών ασφαλιστικών προγραμμάτων. Μέσω του ανταγωνισμού αυτού οι ασφαλισμένοι θα αποσπούν σημαντικό μερίδιο των κερδών που θα απορρέουν από την διαχείριση των ασφαλίστρων από τις τράπεζες και άλλα ασφαλιστικά ιδρύματα.
*

Κάθε εργαζόμενος μπορεί να αλλάζει, υπό προϋποθέσεις, ασφαλιστικό πρόγραμμα και/ήκαι/ή ασφαλιστικό οργανισμό όποτε το θελήσει. Οι ασφαλιστικές συνεισφορές εργαζομένων και εργοδοτών εκπίπτουν κάθε φόρου ενθαρρύνοντας με αυτόν τον τρόπο την αποταμίευση και την ελεύθερη διαμόρφωση από κάθε εργαζόμενο του επενδυτικού του χαρτοφυλακίου και συνεπώς του συνταξιοδοτικού του μέλλοντος.
*

Τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ιδρυμάτων και των τραπεζών που θα πιστοποιούνται από το κράτος θα τελούν υπό την παρακολούθηση και την εγγύησή του και θα διαθέτουν ειδικό αποθεματικό ταμείο κάλυψης κινδύνου που θα είναι άμεσα διαθέσιμο στους δικαιούχους σε περίπτωση χρεοκοπίας κάποιου ασφαλιστικού ιδρύματος.
*

Έχουν μελετηθεί και είναι εφαρμόσιμα μια σειρά από μέτρα για τη μετάβαση από τη σημερινή προβληματική κατάσταση στην προτεινόμενη υγιή και αυτοσυντηρούμενη.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

O αναδιανεμητικός πυλώνας στηρίζεται στην κρατική ενίσχυση (αναδιανομή μέσω της φορολογίας). Αυτό εγώ καταλαβαίνω.

Δηλαδή από την σημερινή τριμερή χρηματοδότηση του συστήματος, η συνεισφορά του κράτους πάει για την εξασφάλιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ενώ οι συνεισφορές εργαζομένων και εργοδοτών πάνε στον κεφαλαιοποιητικό πυλώνα, μακριά από τον ληστρικό έλεγο του κράτους.

stilitis είπε...

Εγώ αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι ποιά θα είναι ακριβώς η συμβολή του κράτους στο ''ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα''. Δηλαδή το κράτος πώς θα εξακριβώνει αν η σύνταξη του προσώπου-που θα έχει εξασφαλιστεί από τις εισφορές του ίδιου και των εργοδοτών του- καλύπτει αυτό το ελάχιστο, από τη στιγμή που θα βρίσκεται σε δικό του προσωπικό λογαριασμό. Ή το κράτος θα παρέχει αυτό το ελάχιστο, ανεξαρτήτως του ποσού που θα κατέχει ο κάθε εργαζόμενος στον ''ασφαλιστικό του λογαριασμό'';

Ανώνυμος είπε...

Από το πρόγραμμα της ΦΣ:

H Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει την αντικατάσταση του σημερινού ασφαλιστικού συστήματος από ένα μεικτό σύστημα που θα διασφαλίζει μακροπρόθεσμα τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Το προτεινόμενο νέο σύστημα βασίζεται σε δύο πυλώνες:

1. σε ένα υποχρεωτικό δημόσιο πρόγραμμα συνταξιοδότησης αναδιανεμητικού χαρακτήρα με στόχο την ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων, διασφαλίζοντας μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους τους Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα προηγούμενου εργάσιμου βίου και εισφορών και

2. ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα, υποχρεωτικά για το σύνολο των εργαζομένων, τα οποία θα στηρίζονται στις αρχές της ανταποδοτικότητας, του ανταγωνισμού και της ατομικής ευθύνης.


Δηλαδή υπάρχει πρόβλεψη για ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους ανεξάρτητα εισφορών και επιπλέον απολαβές που συναρτώνται από το ύψος των εισφορών και τη καλή διαχείριση τους.