Πολιτική διαφήμιση

Eίναι πραγματικά εντυπωσιακό, με όλες αυτές τις ‘’αγνές φοιτητικές εκδηλώσεις’’ που ζούμε καθημερινά, το πόση διαφήμιση γίνεται στις αριστερές ιδεολογίες…
Όπως λοιπόν συμβαίνει σε κάθε νέο άνθρωπο που αίμα του βράζει -και λογικά- και θέλει να κάνει την ‘’επανάσταση’’ του έτσι και σε ένα μεγάλο ποσοστό αδαών νέων Ελλήνων προβάλλεται το πρότυπο του αριστερού (και των πασπίτικων αντιγραφών…) ως ένα αναγκαίο στάδιο της μετεφηβικής ηλικίας. Ας το παραδεχτούμε, η μεγάλη πλειοψηφία των δεκαεπτάχρονων που στρατολογούνται στις νεολαίες δεν έχουν μυρωδιά περί της ιδεολογίας και των τρόπων εφαρμογής της που κουβαλά κάθε κομματικός στρατός. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού μέχρι εκείνο το σημείο της ζωής τους ζούσαν στο αποστειρωμένο περιβάλλον των γονέων τους απορροφημένοι από το κυνήγι του ‘’πανεπιστημιακού ονείρου’’. Όταν λοιπόν καταφέρουν να εισέλθουν στον ακαδημαϊκό χώρο, οι συγκεκριμένοι νέοι μπορούν επιτέλους να ζήσουν το όνειρο τους… Να γίνουν αριστεροί!
Τώρα πώς είναι δυνατόν να προβάλλεται τόσο πολύ το αριστερό κίνημα σε μία χώρα που βόρεια συνορεύει με την καταστροφή που άφησαν πίσω τα κουμουνιστικά καθεστώτα και δυτικά με τη χρόνια ονείρωξη της (αχ αυτή η Ιταλία…), είναι αλήθεια παράδοξο… Από την άλλη τα πράγματα ξεκαθαρίζουν λίγο αν κοιτάξουμε τα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων δεκατιών. Τα πραγματικά αριστερά κόμματα περιορίζονται σε ελάχιστα ποσοστά.
Τελικά αυτή η προβολή σε τι αποσκοπεί…;
Το έχω ξαναπεί, οι διαφημίσεις βλάπτουν σοβαρά την υγεία.